மூவேந்தர் தம் ஆட்சியெல்லைக்கு

அடையாளமாக þÄ¨É ¦À¡È¢ò¾ø

ã§Åó¾ÕìÌõ ´Õ ¦À¡ÐÅ¡É «Ãº¢Âø §Àá٨Á ÅÆì¸õ þÕóÐûÇÐ. «·Ð ¯Ââ ÌýڸǢÖõ Á¨Ä¸Ç¢Öõ  ¾õ ¬ðº¢ «¨¼Â¡ÇÁ¡¸¢Â þÄ¨É¨Âò ¦¾¡¨ÄŢĢÕóÐ À¡÷ò¾¡Öõ ¸ñÏìÌò ¦¾Ã¢Ôõ «Ç×ìÌô ¦À⾡¸ô ¦À¡È¢òШÅôÀ¾¡Ìõ. þÄ¨É ¦À¡È¢ò¾ø ±ýÀÐ ÀÄÅ¢¼í¸Ç¢ø Àĸ¡Äí¸Ç¢ø ÀÄ ¾¨ÄӨȸǢø மூ§Åó¾Ã¡Öõ ¦ºöÂô¦ÀüÚûÇÐ.

இவ்வகையில் சேர அரசர்தம் வரலாற்று நூலான பதிற்றுப்பத்தில் வரும் இரண்டாம் பத்துக்குப் பாடப்பட்டுள்ள பதிகத்தில் காணும் நான்காம் அடி ‘ அமைவரல் அருவி இமையம் வில் பொறித்து ’ என்று நேரடியாக குறிப்பிடுவது கவனிக்கத்தக்கது. அகநானூற்றில் வரும் 127ஆம் பாட்டும்

“ வலம்படு முரசின் சேர லாதன்

  முந்நீர் ஓட்டிக் கடம்புஅறுத்து; இமயத்து

  முன்னோர் மருள வணங்குவில் பொறித்து ”

என்று செம்மாந்து கூறுகின்றது.

“ வில்தலைக் கொண்ட வியன்பேர் இமயத்து”

என்று சிலப்பதிகாரத்தில் இளங்கோவடிகள் சேரவேந்தர் இமயநெற்றியில்

வில் இலச்சினையைப் பொறித்த செய்தியைக் குறிப்பிடுகின்றார். அதோடு, 

     வட ஆரிய மன்னர் ஆங்கோர்

...   ...    ...   ...

“ தென் தமிழ் நாடு ஆளும் வேந்தர்

செருவேட்டுப் புகன்று எழுந்து

மின்தவழும் இமய நெற்றியில்

விளங்கு வில்புலிகயல் பொறித்த நாள்

எம்போலும் முடிமன்னர்

ஈங்குஇல்லை போலும் ”

-          சிலப்பதிகாரம் : 29 வாழ்த்துக் காதை

           

என்று மூவேந்தரும் செய்திருந்த அந்த அருஞ்செயலை வெறுஞ்செயலாய்க் கனகவிசயர் எனும் ஆரிய அரசர் இருவரும் அவர்களை ஒத்த மற்ற ஆரிய அரசர்களும் ஏளனம் பேசிய கூற்றாக வந்துள்ள மேற்கண்ட சிலப்பதிகாரத்தின் வரிகளாலும் இலச்சினை பொறிக்கும் அருவினை பற்றித் தெரியவருகிறது.

     ÒÈ¿¡ëüÈ¢ø Á¡§È¡ì¸òÐ ¿ôÀº¨Ç¡÷ À¡ÊÔûÇ 39¬õ À¡ðÊø,

     ...

ŨÃÂÇóÐ «È¢Â¡ô ¦À¡ýÀÎ ¦¿Îí§¸¡ðÎ

       þÁÂõ ÝðÊ ²Á Å¢ü¦À¡È¢ ...

±ýÈ Åâ¸û þ¾¨Éò ¦¾Ç¢Å¡¸ Å¢Çì̸¢ýÈÉ.

«¾¡ÅÐ, þùÅÇ× ¯ÂÃÓûÇÐ ±ýÚ «ÇóÐ «È¢ÂôÀ¼¡¾ ¦ÀÕ¨ÁÁ¢ì¸Ðõ, ¦À¡ý À¼÷ó¾¢ÕôÀÐõ, ¬¸¢Â ÀÄ º¢¨ÁÂí¸ளைì ¦¸¡ñ¼ þÁÂô ¦ÀÕÁ¨Ä¢ø, ¾õ ¸¡Åø ¬Ù¨¸ ±ø¨ÄìÌ «¨¼Â¡ÇÁ¡¸ô ¦À¡È¢ò¾-ÝðÊ Ţø «¨¼Â¡Çõ (¦À¡È¢) ±ý¸¢ýÈ À̾¢Â¢ø þù×ñ¨Á ¦Åû¢À¨¼Â¡¸ò ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ. þ¾¨Éì ¸¡Å¢Ã¢ô âõÀðÊÉòÐì ¸¡Ã¢ì¸ñ½É¡Õõ þýÛõ ¦¾Ç¢Å¡¸ì ÌÈ¢ôÀ¢Î¸¢ýÈ¡÷.

...          ...          ...  ¦¸¡ÎÅâ젠            

§¸¡ñÁ¡ì Ì¢ýÈ §ºñÅ¢ÇíÌ ¦¾¡Î¦À¡È¢

¦¿Îநீ÷ì ¦¸ñ¨¼¦Â¡Î ¦À¡È¢ò¾

குடுமிய ஆக, பிறர் குன்றுகெழு நாடே

±ýÈ 58¬õ ÒÈôÀ¡ðÊø, §º¡Æô ¦ÀÕ§Åó¾Õõ À¡ñÊÂô ¦ÀÕ§Åó¾Õõ ´Õ§ºÃ Å£üÈ¢Õó¾ ºÁÂò¾¢ø «ùÅ¢ÕŨÃÔõ ´ýÈ¡¸ - ´Õ¿¢¸Ã¡¸ ¨ÅòÐô À¡Ê§À¡Ð, ‘þÄ¨É ¦À¡È¢த்¾ø’ ±னும் ¦ºö¾¢§Â¡Î ¿¢¨È× ¦ºö¾¢Õ츢ȡ÷.

     «¾¡ÅÐ, À¢È §Åó¾÷¸Ç¢ý ¬Ù¨¸ìÌû «¼í¸¢ÔûÇ ÌýڸǢý ÌÎÁ¢ «¾¡ÅÐ «ÅüÈ¢ý ¯îº¢Â¢¼ò¾¢ø ±øÄ¡õ, ¯í¸û þÕÅâý þÄ¨É¸Ç¡É ¯¼õÀ¢ø Åâ¸û «¨Áó¾ §¾¡üÈò¨¾ Ô¨¼Â ‘ÒÄ¢’- (¦¸¡ÎÅÃ¢ì §¸¡ñÁ¡) þÄ¨ÉÔõ, ‘¦¸ñ¨¼Á£ý’ – (¦¿Î¿£÷ì ¦¸ñ¨¼) þÄ¨ÉÔõ ¦À¡È¢ì¸ô ÀΞ¡¸ðÎõ ±ýÚ Å¡úòи¢ýÈ¡÷.

     þ¾ýÅÆ¢, §Åó¾÷¸û ¾õ ¬Ù¨Á «øÄÐ ¸¡ÅÄ¢ý ±ø¨ÄìÌ «¨¼Â¡Çõ ¨Åò¾¢Õó¾É÷ ±ýÀРŢÇì¸Á¡¸¢ÈÐ.

Á¡§Åó¾÷ §ºÃý ¦ºíÌðÎÅý தமிழவேந்தர் மூவரையும் ஏளனம் பேசிய ஆரிய அரசர்களின் அடங்காத் திமிரை அடக்க அவர்களின் நாட்டின்மேல் படையெடுக்கப் போகும்போது தனது வில்கொடியை மட்டும் பறக்கவிடச் சொல்Äவில்லை.

மாறாக, முத்தமிழ்க் கொடியாக வில்கொடி, புலிக்கொடி, மீன்கொடி என்றுள்ள மூன்று கொடியையும் ஒன்றாய்ச்சேர்த்து ஒருகொடியாக்கிப் பறக்கவிடுமாறு ஆணைசெய்த தனிப்பெரும் பேரரசப் பெருமான் சேரன் செங்குட்டுவன் «Å÷¸§Ç.

தான் என்று தன்மானத்தை மட்டுமே நினைக்காமல், தான்பிறந்த தமிழர் இனமானத்தையே பெரிதாக நினைத்த «Å÷¾õ ¿¢¸ÃüÈ அருந்தகைமைக்கு என்றென்றும் இந்தத் தமிழினத்தில் பிறவி பெறுகின்ற பேறுபெற்ற ஒவ்வொருவáÖம் தலையாரப் பணிந்து; மனமாரப் போற்றி வணங்¸ôÀ¼ò¾ì¸Å÷. ¿õ தனிப்பெரும் பேரரசர் பெருமான் சேரன் செங்குட்டுவன் «Å÷¸§Ç þÉÁ¡Éõ ±ýÀ¾üÌ ´ôÀüÈ ±ÎòÐì ¸¡ð¼¡¸ þÕôÀÅ÷ «Å§Ã.

§ºÃý ¦ºíÌðÎÅÉ¡÷ìÌ «ÎòÐ, ¿¡õ þÄ츢 Ũ¸Â¢ø ±ÎòÐô À¡÷ò¾¡ø, ã§Åó¾÷ ´üÚ¨ÁìÌî º¡ýÚ¸û ÀÄ ¯Ç. «ÅüÚû µÃ¢ÃñÎ ±ÎòÐ측ðθ¨Çì ¸¡ßÅÐ þíÌ Á¢¸×õ ¿ýÈ¡Ìõ: ¿õ ´üÚ¨ÁÂì ̨ÈôÀÎò¾¢ô §À͸¢ýÈ Å¡ö¸Ç¢ý ¦À¡öôÀ¢¾üڨøû À¢¾¢÷óЧÀ¡Ìõ.

¸ü§È¡÷ ²òÐõ ¸Ä¢ ±ýÚ À¡Ã¡ððÀÀθ¢ýÈ ¸Ä¢ò¦¾¡¨¸ ±ýÀÐ ³óÐ À¢Ã¢×¸Ç¡¸ «¨ÁóÐûÇ ãýÈ¡õ ¾Á¢úì¸Æ¸òÐ þ¨ºôÀ¡ðÎ þÄ츢Âõ. «¾¨Éò ¾¢¨½ìÌ ´ÕÅ÷ ±É ³Å÷ À¡Ê¢Õ츢ýÈÉ÷.

«Å÷¸Ùû þÕÅ÷ «Ãº÷, ´ÕÅ÷ À¨Ä À¡Ê ¦ÀÕí¸Îí§¸¡ ±ýÚ À¡Ã¡ð¼ôÀθ¢ýÈ §ºÃÁýÉ÷ ¦ÀÕÁ¡ý, Áü¦È¡ÕÅ÷ §º¡Æý ¿øÖÕò¾¢Ãý ±ýÚ À¡Ã¡ð¼ôÀθ¢ýÈ §º¡Æ ÁýÉ÷À¢Ã¡ý. þÅ÷¸û þÕÅÕ§Á ¾¡õ À¢Ãó¾ «ÃºÁÃÒ ±ýÀ¨¾ ÁðΧÁ Á¾¢ì¸¢ýÈ ÌÚ¸¢Â ÁÉôÀ¡ý¨Á þøÄ¡¾ Á¢¸Á¢¸ ¯Â÷ó¾ ¯ûÇÓ¨¼ÂÅ÷¸û.

     §Áü¦º¡ýÉ þÕÅÕ§Á ¾õ À¡ðÊø À¡ñÊ ÁýÉ÷ ¦ÀÕÁ¡É¢ý ÀñÒ §ÁõÀ¡ðʨÉÔõ, ¬ðº¢ ÅÇò¨¾Ôõ, «ÅÕ¨¼Â «ÃÍ þÁÂò¾¢üÌõ «ôÀ¡ø ¯ûÇ ¿¡Î¸Ç¢Öõ ¿¢¨Ä¦ÀüÚ Å¢Çí̸ ±Ûõ À¡ý¨Á¢Öõ À¡Ê¢ÕôÀÐ Á¢¸Á¢¸ Å¢Âò¾üÌ ¯Ã¢Â -¾¨ÄŽí̾üÌ ¯Ã¢Â ´ôÀüÈ à ¯ûÇòÐ Á¡ðº¢¨Á¡Ìõ.

     ¦¾¡ø¸¾¢÷ò ¾¢¸¢Ã¢Â¡ý ÀÃ×Ðõ - ´ø¸¡

        ¯ÕÓÃú Óú¢ý ¦¾ýÉÅüÌ

        ´Õ¦Á¡Æ¢ ¦¸¡û¸, þù ×Ä̼ý ±É§Å

§         Óø¨Äì¸Ä¢ : 4 : 78 – 80

À¡ÎþÁ¢ú ÀÃôÀ¸òÐ «Ã׫¨½ «¨ºþÂ

¬Î¦¸¡û §¿Á¢Â¡ý ÀÃ×Ðõ - ¿¡Î¦¸¡ñÎ

þýÉ¢¨º Óú¢ý ¦À¡ÕôÀý, ÁýÉ¢

«¨ÁÅÃø «ÕÅ¢ ¬÷ìÌõ

þ¨ÁÂòÐ ¯õÀÕõ Å¢Çí̸ ±É§Å!

§         Óø¨Äì¸Ä¢ : 5 : 71 – 75

þ¨Å §º¡Æý ¿øÖÕò¾¢ÃÉ¡÷ Óø¨Äì ¸Ä¢Â¢ø À¡ÊÔûÇ 4, 5¬õ À¡¼ø¸Ç¢ý þÚ¾¢Â¢ø þ¼õ¦ÀüÚûǨÅ. þ¨Å§À¡Ä þýÛõ ÀÄ×õ ¯Ç. ¬Â÷¸û ¾õ ÅÆ¢ÀÎ ¦¾öÅÁ¡¸¢Â ¾¢ÕÁ¡Ä¢¼òÐô À¡Êô ÀÃÅ¢ §ÅñÎõ «¨ÁôÀ¢ø «¨ÁòÐûÇ¡÷.

¨¸Â¢ø ºì¸Ãò¨¾ì ¦¸¡ñÎûǾ¡ø ¾¢ÕÁ¡ø ¾¢¸¢Ã¢Â¡ý, §¿Á¢Â¡ý ±ýÚ þô À¡ðθǢø ÌÈ¢ôÀ¢¼ôÀθ¢ýÈ¡÷. Ó¾ø À¡ðÊø, ¦¾ýÉÅý ¬¸¢Â À¡ñÊÂ÷ìÌì ¸ðÎôÀðÎ «Å÷¾õ ¬¨½ìÌ þù×ĸ§Á À½¢ó¦¾¡Ø¸¢ þÕì¸, ¾¢¸¢Ã¢Â¡ý ¬¸¢Â ¾¢ÕÁÄ¢ý «ÕÇ¢¨Éô §À¡üÚ¸¢ý§È¡õ ±ýÚ µ÷ «Ãº÷ ¾õ ÌÊÅÆ¢ìÌ §ÅÈ¡¸ ¯ûÇ Áü¦È¡Õ ÌÊÅƢ¢ø Åó¾ «Ãº÷ìÌ ¿Äõ§ÅñÊ Å¡úò¾¢ô À¡ÎžüÌ ±òШ½ ¦Àâ ÀÃó¾ ÁÉôÀ¡ý¨Á §ÅñÎõ?

   «§¾ §À¡Ä, þÃñ¼¡ÅÐ À¡ðÊø, ¬÷츢ýÈ «ÕÅ¢¸û ÀÄ «¨ÁóÐûÇ þ¨Á Á¨ÄìÌ «ôÀ¡ø ¯ûÇ ¿¡Î¸Ç¢Öõܼ, À¡ñÊÂâý ¬ðº¢ Å¢Çí̸ ±ýÚ ¬Â÷¸û ÜÊò ¦¾¡ØÐ §Åñθ¢ýÈ «¨ÁôÀ¢ø À¡Ê¢ÕôÀÐ ±ýÀÐ þýÛõ ÀýÁ¼íÌ ¦Àâ Á¡ðº¢¨ÁÔ¨¼ÂÐ «øÄÅ¡? ¿¡Î º¢Èì¸, ¿¡¼¡Ù¸¢ýÈ ¿øÄú÷ º¢Èì¸ þ¨ÈŨÉò ¦¾¡Ø¸¢ýÈ ÀñÒ ±òШ½ ¿¡ðÎô ÀüÈ¡÷ó¾ ¦Àâ ¯½÷×!

  þì ¸Ä¢ò¦¾¡¨¸ Åâ¸Ç¢Ä¢ÕóÐ ¾Á¢Æ÷¾õ þ¨ÁÂõ ŨÃÂ¢Ä¡É ¬ðº¢Â¢ý Á¡ðº¢¨ÁìÌõ, «Ãº¢Âø Å¢Âý¨ÁìÌõ ¿¢¨È º¡ýÚ¸û ¸¢¨¼ì¸¢ýÈÉ. þò¾¨¸Â ÅÃÄüÚì ÜÚ¸¨Ç ¬öóнÃò ¾ÅȢŢ𼧾¡Îõ «øÄ¡Áø; ¾Á¢Æâý §Áý¨Á¨ÂÔõ þ¸Æò н¢¸¢ýÈÅ÷¸û ¾Á¢Æ÷¸Ç¡¸§Å þÕó¾¡Öõ ±ôÀÊô ¦À¡ÚòÐ즸¡ûÇ ÓÊÔõ?

þÉ¢, þôÀÊôÀð¼ ¿¢¨Ä¢ø, வடநாவலம் ஆகிய வடதமிழ தேயத்திலே ஆரியர் என்னும் அயலின மாந்தர் புகுந்து கலகம் உண்டாக்கிய நிலையில், அவர்களையும் அவர்களோடு சேர்ந்துகொண்ட இனம்போன்ற இனமல்லார் ஆகிவிட்ட தமிழ - திரவிட வழியினரையும் அடக்கித் தம் ஆளுமையைத் தொடர்ந்து நிலைசெய்து காத்துக் கொள்வதற்காக, ÓÊ¡ô Ò¸ú¦¸¡ñ¼ மூவேந்தர் பெருமக்கள் ¾ÁìÌû ஓர் உடன்படிக்கையினைச் செய்து இருந்தனர்.

இதனைô ÀüÈ¢ இன்று ஒரிசா எனப்படும் பழைய கலிங்கநாட்டு அரசன் காரவேலன் என்பான் வெட்டுவித்துள்ள கல்வெட்டு ஒன்றில் குறிப்பிடுகின்றான். பதின்மூன்று நூற்றாண்டுகளாக (அதாவது தனக்கும் முன் 1300 ஆண்டுகளாக) இருந்துவந்த அந்த ஒற்றுமையைத் தான் சிதைத்து விட்டதாகப் பெருமிதப்பட்டுக்கொள்ளும் வகையில் அதனைச் செதுக்கியுள்ளான்.

அதனை அக் கல்வெட்டில் வருகின்ற ‘ தமிர தக சங்காதம் பிமன்தி’ என்ற வரிகள் புலப்படுத்துகின்றன. ‘தமிழ’ என்பது ‘தமிர’ என்று திரித்து எழுதப்பட்டுள்ளது.

இக்காலக் கட்டத்தைக் கி.மு. 1465 – கி.மு. 165 என்று திரு. ம. கந்தசாமி முதலிய வரலாற்று ஆய்வறிஞர்கள் அறுதியிட்டுள்ளனர் என்று பேரா. இரா. மதிவாணன் அவர்கள் ‘தமிழர் வரலாற்றில் புதிய பார்வைகள்’ எனும் நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

    இதிலிருந்து, மூவேந்தர் தம்முள் போரிட்டுக்கிடந்தனர் என்பதைவிட, அவர்கள் நாட்டு நலனில் அக்கறை கொண்டவர்களாகவே மிகப் பெரும்பான்மையும் திகழ்ந்த அரசமாண்பர்களாக இருந்தார்கள் என்பது ¾¡§É பெறப்படவில்லையா?

 காரவேலன் என்னும் பெயரும் அவ்வரசனின் தமிழவழித் தோற்றத்தையே காட்டுகின்றது அல்லவா? ¾Á¢úò¾¢Ã¢À¢ÉÁ¡¸ þÕó¾Å÷¸û ¾Á¢úìÜðÎÈ×ìÌû ÅáÁø §ÅÚÀðÎô §À¡Â¢É÷ ±ýÀ¨¾§Â þÐ ¸¡ðθ¢ýÈÐ.

  ¸¡Ã§ÅĨÉô §À¡Ä ż¿¡Î ÓØÅÐõ ¾Á¢ú þÉÅÆ¢ º¡÷ó¾ ÀÃõÀ¨Ã¢ɧà ¬ðº¢Â¡Ç¡÷¸Ç¡¸ þÕóÐÅóÐûÇÉ÷. «Å÷¸Ç¢ý ¦Á¡Æ¢¿¢¨Äò ¾¢Ã¢Òõ þÉì¸ÄôÒõ ¦ÁøĦÁøÄ ãÄò ¾Á¢Æ ¯ÈŢĢÕóÐ «Å÷¸¨Ç ŢĸöÐûÇÉ. þôÀÊò¾¡ý ´§Ã þÉõ Àø§ÅÚ ¸¢¨Ç¢Éí¸Ç¡¸ô À¢Ã¢óЧÀ¡ÔûÇÐ.

þó¾ ÅÃÄ¡üÚô À¡¼ò¨¾ þýÚ Å¨Ã¢Öõܼ ¿õÁ§É¡÷ ºÃ¢Â¡¸ ¯½÷óЦ¸¡ûǧŠþø¨Ä ±ýÛõ «ÇÅ¢ø¾¡ý ¿¼ôÒ ¿¢¨Ä¨Á¸û þÕóÐÅÕ¸¢ýÈÉ. ¦Á¡Æ¢î¦ºõ¨Á ¦¸ðÎ즸ðÎò¾¡ý  þÉôÀ¢Ç×õ À¢Ã¢×õ ²üÀðÎ Åó¾¢Õ츢ýÈÐ - ÅÕ¸¢ýÈÐ - ÅÕõ ±ýÈ §Áü¦º¡ýÉ ÅÃÄ¡üÚò ¦¾Ç¢× þÕó¾¡ø þýÚõ ¾Á¢Ø측¸×õ ¾Á¢ÆÕ측×õ ¾Á¢ú «È¢»÷¸Ùõ «ýÀ÷¸Ùõ §À¡Ã¡Êì ¦¸¡ñÊÕôÀ¡÷¸Ç¡?